Vertrouwd door 130.000+ mensen voor hun voedingssupplementen
De weg naar een Gastric Bypass – met Remco Renes
Remco Renes (35) woont samen met zijn 3 katten in Den Bosch. In deze podcastaflevering vertelt hij waarom hij al van kinds af aan moeite had om zijn emoties te uiten. Hoe hij zichzelf wegcijferde en er veel verdriet schuilging achter zijn vrolijke masker. Waarom het na jaren van sporten en diëten maar niet lukte om blijvend af te vallen en Remco uiteindelijk voor een Gastric Bypass.
Luister naar deze podcast en ontdek:
- Waardoor Remco te zwaar werd en uiteindelijk 130 kilo woog
- Wat hij probeerde om af te vallen en waarom hij dat niet volhield
- Waarom Remco eerst niet in aanmerking kwam voor een operatie
- Hoe belangrijk het is om altijd voor jezelf te kiezen
- Waardevolle tip als je een maagverkleining overweegt
De podcastaflevering beluister je hier. Een deel van het interview lees je hieronder.
Waar begint jouw reis naar je Gastric Bypass?
“Ik denk mijn kindertijd, door wat ik heb meegemaakt. Trauma’s die ik opliep, heb ik op latere leeftijd moeten verwerken. Dat heeft impact gehad. Ondanks dat ik als kind niet te zwaar was, kon ik niet goed omgaan met emoties. Ik zat opgesloten in mezelf, het voelde alsof ik moest overleven. Maar dat is voor mij een afgesloten hoofdstuk.”
Waardoor werd je zwaarder denk je?
“Tot mijn 19e werkte ik bij een fastfoodketen. Natuurlijk aten we daar, in de pauzes of ’s avonds met collega’s. Ik werd ook eenzamer, iedereen om me heen kreeg een vriendje. Ik bleef alleen, bewoog weinig. Op een gegeven moment werd alles donkerder. In mijn gedachten, in mijn hoofd. Dat uitte zich ook in mijn eet- en leefpatroon.”
“Ik bestelde altijd al te veel. Ik vond ook dat ik alles moest opeten want weggooien is zonde. Eigenlijk had ik altijd een reden om te eten.”
Dus enerzijds was het je werk dat invloed had en anderzijds je verleden. Greep je ook sneller naar eten omdat je het lastig vond om je emoties te uiten?
“Ja, ik was in die tijd een emotie-eter. Ik at ook om mezelf te belonen. Na een goede werkdag was ik trots op mezelf en mocht ik iets van mezelf bestellen. Natuurlijk koos ik fastfood. In het begin is dat nog onschuldig. Toch bestelde ik altijd al te veel. Ik vond ook dat ik alles moest opeten want weggooien is zonde. Eigenlijk had ik altijd een reden om te eten.”
Hoe zwaar was je?
Rond mijn 23e woog ik 120 kilo. 5 à 6 jaar later was ik op mijn zwaarst en woog ik rond de 130 kilo.”
“Ik voelde schaamte, was onzeker. Als in de stad liep, merkte ik dat mensen keken of opmerkingen maakten.”
Hoe voelde je je in die periode?
“Naar de buitenwereld toe deed ik grappig en vrolijk. Maar dat was een masker, in werkelijkheid voelde ik me alleen. Ik deed er niet toe, vond ik. Ik cijferde mezelf weg, was aan het overleven in plaats van leven. Uiteindelijk werd ik depressief en ik keerde steeds meer naar binnen. Ik zegde afspraken met vrienden af omdat ik me niet gewenst voelde, dacht dat ik niet leuk genoeg was. Ondanks dat ik ook goede momenten had, overheersten de donkere dagen. Ik ben in therapie gegaan en ontdekte dat het eerst in mijn hoofd goed moest zijn, voordat ik aan andere dingen kon werken, zoals afvallen. Toen ik daarvoor open ging staan, veranderde er veel in mijn leven. Ik leerde van mezelf te houden en het positieve te zien. Als ik mijn trauma’s niet had verwerkt, had de operatie niet zo goed uitgepakt. Daar geloof ik echt in.”
Hoe voelde je over je overgewicht?
“Ik voelde schaamte, was onzeker. Gelukkig zeiden de mensen dicht bij me altijd dat ik goed ben zoals ik ben. Maar als in de stad liep, merkte ik wel dat mensen keken of opmerkingen maakten.”
Had je naast mentale problemen ook lichamelijke klachten?
“Ja, van die pijntjes zoals last van mijn rug. En ik had darmklachten, dat heeft jaren geduurd. Het zit in de familie, dus dat was mijn verklaring. Bovendien konden ze na allerlei onderzoeken in ziekenhuis niets vinden en werd er gedacht aan een spastische darm. Ik had soms echt vreselijke krampen en geen energie waardoor ik de hele dag op bed lag. Dat was een lastige periode.”
En volgde je bepaalde diëten om je overgewicht en darmproblemen te verhelpen?
“Rond mijn 23e begon ik met een (crash) shake-dieet. Ik werd begeleid en viel 20 kilo af. Toen het merk overging op glutenvrije producten stopte ik. Want ik kan je vertellen, als je gluten mag, wil je niet glutenvrij eten. Het was voor mij het perfecte excuus om de handdoek in de ring te gooien en natuurlijk kwam ik weer aan. Daarna volgde ik een keto-dieet en een fitnessplan met een personal trainer. Als dat een tijdje lukte, voelde ik me energieker maar ik maakte het nooit niet af.”
Waarom maakte je die excuses?
“Ik koos voor de makkelijke weg. Misschien geloofde ik er ook niet in of ik had gewoon geen zin meer omdat te ik weinig voldoening kreeg. Want in het begin voelde ik me fantastisch, maar als je op een bepaald moment stilstaat denk je toch dat het niet werkt. Die tijd van diëten, sporten en weer terugvallen heeft zeker tot mijn 32e geduurd.”
“Ik informeerde naar de operatie, maar bleek niet zwaar genoeg te zijn. Daarnaast had ik ook geen andere aandoeningen waardoor je in aanmerking kunt komen.”
Dan breekt het moment aan dat je besluit voor een Gastric Bypass te gaan.
“Ja, ik probeerde mijn overgewicht eerst te accepteren en te kijken naar wat er wél is. Maar in werkelijkheid koos ik daardoor niet voor mezelf. Ik stond altijd klaar voor anderen. Om ervoor te zorgen dat zij zich fijn voelden bij mij. Ik kwam altijd op de laatste plek. Totdat ik voelde dat ik iets moest veranderen. Ik informeerde naar de operatie, maar bleek niet zwaar genoeg te zijn. Daarnaast had ik ook geen andere aandoeningen waardoor je in aanmerking kunt komen. Toen deed ik zelf maar weer een poging om af te vallen. Natuurlijk mislukte dat. Nadat ik weer naar de huisarts ging, kreeg ik gelukkig een doorverwijzing. De screening in het ziekenhuis en bij de psycholoog ging vrij makkelijk, al weet ik ook dat dat kwam omdat ik zelf al veel had opgelost. Ik had trauma’s verwerkt en kreeg groen licht. Helaas duurde het door corona en mijn slechte bloedwaarden nog een tijd voordat ik geopereerd werd.”
De operatie is een hulpmiddel en niet het doel. Maar wat wilde je wel bereiken met behulp van een maagverkleining?
“Ik wilde vooral gelukkig zijn met mezelf. Met wie ik ben en hoe ik eruit zou gaan zien. Ik wilde in de spiegel kunnen kijken en denken: je mag er zijn. Dat was genoeg voor me.”
Hoe werd er door je omgeving gereageerd op de operatie?
“Ik kreeg zeker support van mensen in mijn omgeving. Een maagverkleining is ook een dappere keuze. Maar vaak zijn mensen ook sceptisch. Want je laat toch iets doen aan je lichaam. Ik zie dat anders. Ik heb voor mezelf gekozen. Natuurlijk vond ik het spannend, want was als ik niet van mijn darmklachten af zou komen? Wat als ik niet meer zou kunnen genieten van eten? Dat spookte wel door mijn hoofd, want garanties zijn er niet. Maar soms moet je keuzes maken en ervoor gaan.”
Heb je nog tips voor mensen die een maagverkleining overwegen?
“Doe goed vooronderzoek en kies bewust voor een kliniek of ziekenhuis. Maak een plan en betrek je omgeving daarin. En wees eerlijk tijdens de gesprekken met de psycholoog of diëtist. Zij zijn er voor jou om te kijken of je klaar bent voor de operatie en niet terugvalt in oude patronen.”
Benieuwd naar de voorbereiding op een Gastric Bypass?
In de volgende podcastaflevering deelt Remco zijn tips en ervaringen. De podcast en het interview ontdek je hier.
